Het leven is
net een bos haar
soms goed
soms door elkaar
Door elkaar kan soms goed zijn. Soms verwarring scheppen. Soms verstrikt raken.
Zoals nu.
Dat elke dag,
dat je de gordijnen open schuift,
op het water uitkijkt,
de donkere diepte ervan je blik treft
en de dagen steeds minder gaan kleuren.
Dat je hoofd door elkaar gaat
en dat dat niet goed is,
omdat het zeer doet.
Je hebt het leven in alle rijkdom
gevoeld, gezien en opgeslurpt
De liefde is geleefd en gedeeld.
Liefde
voor woorden, verhalen en boeken
voor beelden en vormen,
voor stoffen die door je handen zijn gegleden
voor bloemen en zee
en de pure chocola.
Jij zult blijven bewegen in ons hart en ziel.
Je wandelt eeuwig in ons denken.
Wij laten jou niet los. We houden je anders vast.
Het leven is
net een bos haar
soms goed
soms door elkaar.
De zin ‘Het leven is….door elkaar’ staat gegraveerd op een houten bankje. Een bankje ergens in de stad Utrecht. Als onderdeel van het kunstproject ‘De poëtische ontmoeting’ heeft kunstenaar Jozef Legrand zeven verhalende houten bankjes ontworpen. Elk bankje heeft een eigen zin. En elke keer zal de zin een nieuw gesprek tot stand laten komen. Een voorbeeld van verbinding tussen kunst en mens. Dit gedicht borduurt verder op die ene zin. In nagedachtenis van een bijzondere vrouw.
