Een smal hoog huis
hangt tegen de buren aan
De man, een lichte frons
buigt naar de stoeptegel
Het hondje, drie pootjes
Hinkelt in het gras
Ik leun
steeds verder
in gedachten
de randen van mijn denken
Daar waar het echt is
Het is de weg
van niet meer terug
er zijn geen dagen meer
minuten raken op
Dichtbij
de laatste adem.
